Internacia stilo (arkitekturo)

Domo Kiefhoek, Roterdamo, de Jacobus Oud.
Maison Guiette.

La Internacia stilo estas la nomo de grava arkitektura stilo kiu aperis en la 1920-aj kaj 1930-aj jaroj, nome la formigaj jardekoj de moderna arkitekturo, kiel unuafoje estis difinita de la usonanoj Henry-Russell Hitchcock kaj Philip Johnson en 1932, kun emfazo pli al arkitekturaj stilo, formo kaj estetiko ol al la sociaj aspektoj de la moderna movado kiel emfazite en Eŭropo.

La termino "International Style" unuafoje estis uzata en ekspozicio de 1932 zorgita de Hitchcock kaj Johnson, nome Modern Architecture: International Exhibition, kiu deklaris kaj markis la arkitekturon de la komenco de la 20a jarcento kiel "International Style".

La plej oftaj komunaj karakteroj de la konstruaĵoj de la International Style estas la jenaj: i. rektaliniaj formoj; ii. lumaj, firmaj ebenaj surfacoj kiuj estis komplete eligitaj el aplikita ornamado; iii. malfermaj internaj spacoj; iv. vida pezeca kvalito atingita pere de la uzado de kantilevro. Vitro kaj stalo, kombine kun kutime malpli videbla plifortigita cemento, estas la karakteraj materialoj de konstruado.[1]

La internacia stilo estis tre influita de la Bauhaus, skolo pri Dezajno kaj Arkitekturo, kiu funkciis en Dessau, Germanio, (Bauhaus Dessau) kaj multaj el ĝiaj studentoj kaj prelegantoj projektis laŭ la internacia stilo. Pro tio oni ofte nomas la internacian stilon "Bauhaus-stilo".

La patroj de la internacia stilo estas la arkitektoj Walter Gropius, Ludwig Miss van der Rohe kaj Le Corbusier (eĉ ke Le Corbusier ne rilatas al la skolo Bauhaus). La libro de Adolf Loos, "Ornamo kaj Krimo" havis grandan influon sur ĉi tiuj arkitektoj kaj la disvolviĝo de la stilo. Ankaŭ la ideoj de La Corbusier pri "la domo kiel viva maŝino" kaj la funkciisma aliro kaj minimumismaj ideoj de fraŭlino ankaŭ kontribuis al lia disvolviĝo.

  1. "International Style", Encyclopædia Britannica, 2005.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne